گشتی در براق
گشتی در پلبست های براق
عصر روز جمعه نوزدهم مهر 1387خورشیدی فرصتی دست داد تا همراه غلام حسین معتمدی گشتی در مزارع غرب کدکن مخصوصاً روستای متروکه براق بزنیم این روستای متروکه با مزارع و باغستانهای آن در پنج شش کیلومتری غرب کدکن و بر پایه کوهی به همین نام قرار دارد.مردمش تقریبا از سال ۱۳۵۰شمسی روستایشان را تخلیه کرده و به کدکن مهاجرت کرده اند.هجوم افغانها در آن سالها به روستا و کوههای اطراف و ناکافی بودن آب منطقه و جاذبه کدکن از علتهای مهاجرت آنها بوده است. قدیمترین اطلاع ما از براق مربوط به سال 1296ق (دوره ناصرالدین شاه قاجار)بوده است که جمعیت این روستا 20 باب ذکر شده که از این میان 2 باب آن سرباز دولتی بوده اند.تمام اهالی مهاجر براق به کدکن در قسمت قلعه کدکن -نزدیکترین محل به براق-ساکن شده اند و علت آن این بوده که از آنجا زودتر می توانسته اند صبح به مزارع و باغهایشان بروند و عصر زودتر به منزلشان برگردند. براقی ها در زبان مردم کدکن به افرادی موذی و زرنگ و آب زیر کاه معروف می باشند. زبانشان فارسی است. سابقه روستا مشخص نیست ولی با گشتی که در مورخه مذکور به قبرستان آن که در شمال مزارع و روستای متروکه که بر روی تلی قرار داشت ،زدیم مشاهده شد که قبرها را با قلوه سنگ و گچ برآورده بودندو به سنگ لوحی از دوره صفویه برخوردیم که متعلق به شخصی بنام امام قلی بود .تاریخ فوت صاحب قبر بر روی این لوح سال 1133 یا 1033 ثبت شده بود .
براق از شمال به دشتی وسیع منتهی می شود که مزارع دیمی و آبی در آن قرار دارد و از غرب به کال تلخه بخش(تلخ بخش؟) و از شرق به کدکن و از جنوب به کوه براق و روستاهای متروک سرگل و برگل و کوه پره تیغی وقله ملکوه و روستای اسفیز .راه آسفالته کدکن – اسفیز و دافی از شمال و غرب آن می گذرد. در کنار این راه و باغستانهای براق و تلخ (استخر) آن ،مزار پیر براق قرار دارد که به تازگی بقعه ایی با گنبدی بر آن ساخته اند. باغهای آن آلو و آلوچه و زردآلو وسیب و سنجد است و مزارع زعفران ، سیب زمینی،پیاز و شلغم و چغندر قند و زردک و گوجه فرنگی و گندم و جو و هندوانه و غیره می باشد. سیب زمینی براق بهترین سیب زمینی منطقه کدکن است زیرا خاک آن سرخو است و سیب زمینی آن سرخ و درونش زرد می باشد که بسیار خوش خوراک است بخصوص وقتی که آن را در داش بپزند.
