جلال قیامی میر حسینی

کوه سنگی

 

و کوهسنگی

خانه ی دیگر من است

با چمن های سبزش

و فواره های پریشانش

و کوهی که

            هزار افسانه دارد

                               و سنگ قبری

                                            تنها یادگار از یک انتحار تاریخی

و موجی از صورت های تازه

با پاهایی پوشیده در شلوارهای آبی

باریک تر از خطوط بی پایان یادهای سرگردان

و چشمانی لبریز

                  از تماشا و لبخند

                                    اما[در قابی از اندوه]

و چای چه لذتی دارد

                       بر لب استخر

و کودکانی که

در جست و جوی ماهی، کنار آب

وقت را ماهی می کنند

و خود، ماهی می مانند

و ما، معلق در بین ماه و ماهی

مشهد- 14/9/81